Grażynka pojechała po swój rower po "generalce", czyli prawie nowy.
Ja miałem wyjechać z domu w tym samym czasie co ona z Dobrego Miasta, by spotkać się w połowie drogi, czyli w Świętej Lipce.
Postanowiłem zrobić niespodziankę i czekać z aparatem w Robawach, 3 km za Reszlem a 5 km przed Świętą Lipką, czyli na moim 81 kilometrze, a 60 km Grażynki. Aby mi się to udało musiałbym wyjechać godzinę prędzej.
Po otrzymaniu SMS, że jest już na miejscu, zacząłem się "zbierać": śniadanie, ubranie, Luśka siusiu, rower. Jak już byłem gotowy do wyjazdu SMS: "WYJEŻDŻAM"
Musze się pośpieszyć by nadrobić 20 km.
Na 40 km zrobiłem sobie przerwę żeby się zorientować, gdzie jest Grażynka, była w Lutrach.
Nie zdążę. Ruszam dalej, jeszcze szybciej.
Po drodze podziwiam powstającą trasę rowerową Green Velo,o której już pisaliśmy.
W jednym miejscu droga mnie zaskoczyła. Roztargniony rowerzysta miałby dużą szansę na czołowe zderzenie z ogrodzeniem posesji, gdzie droga się kończy i dalej prowadzi pod kątem prostym w bok.
Tu bezpieczniej jest jechać ulicą, chociaż Kodeks Drogowy tego zabrania.
Zdjęcia nie mam, chciałem zdążyć z niespodzianką.
Gdy dojechałem do drogi 592, na prawo miałem Bartoszyce, na lewo Kętrzyn, a prosto Reszel. Zatrzymałem się by sprawdzić, gdzie jest Grażynka. Okazało się, że minęła już miejsce do którego chciałem dojechać i zbliża się do Świętej Lipki.
Nie zdążyłem. Zmiana planu. Jadę prosto do Kętrzyna, dopiero tam się spotkamy. Ja mam 19 km a Grażynka 13. Biorąc pod uwagę jej przerwę na odpoczynek dojedziemy w tym samym czasie.
Tak było, dojechałem zaledwie minutę wcześniej.
Do domu zostało zaledwie 45 km, to tak jak byśmy już dojeżdżali...
Po tak długiej przerwie to pierwszy i zapewne ostatni taki wyjazd w tym roku. Było warto.
Pomimo zmęczenia.
Grażyna:
Pominę milczeniem co sobie pomyślałam, gdy na Endo zobaczyłam którą drogą jedzie Jacek.
Najpierw przeszło mi przez myśl, że zabłądził, ale później wpadłam na to, że chciał zrobić "kółeczko", a nie uskuteczniać jazdę na agrafkę :-P
Niespodzianka mu nie wyszła, ale mój lekki wkurw owszem tak.
Jednak zanim dojechałam do Kętrzyna wszystko minęło :-)
Rower po naprawie zdał egzamin! Już zapomniałam jak lekka może być jazda :-D
Droga z Dobrego Miasta do nas jest dość wymagająca i zastanawiałam się czy znowu pod górki będę szła... :-/ Już kiedyś tak było, że pomimo kondycji i dobrej zaprawy rowerowej, właśnie tam nie miałam siły wjeżdżać na wzniesienia :-) Fala góra-dół- góra-dół jest naprawdę wykańczająca.
Tym razem się nie dałam "fali" tylko spokojnie, bez spinki toczyłam się pod górki ;-)
Najfajniejsza jest serpentynka za Radostowem. Teraz było z górki, ale wjeżdżaliśmy i pod nią :-)
To była bardzo fajna jazda. Zanim organizm się zorientował, że chcę go zmusić do dużego wysiłku, byłam już blisko domu.
Ponieważ po tel Jacka, już wiedziałam, że nie odpoczniemy razem w Św Lipce, nie miałam zamiaru rezygnować ze swojego odpoczynku.
W pięknych okolicznościach przyrody zjadałam kanapkę i po ok 15 min ruszyłam do Kętrzyna :-)
Po 13 km spotkaliśmy się przy Lidlu. Jacek był juz bardzo zmęczony, ale jak to on, nie mierzył sił na zamiary... :-( Przecież nie jeździł rowerem praktycznie od wypadku.
Do domu zostały nam 2 godz jazdy. Mogliśmy wsiąść w pociąg, ale chyba żadne z nas o tym nie pomyślało... ;-)
Dzień kończył się szybko, chcieliśmy zdążyć przed zmrokiem...
O 17.30 byliśmy w domku.
Gorąca kąpiel złagodziła ból palonych mięśni, a następnego dnia nie mogłam się obudzić :-)
To są cudowne chwile, gdy tak można mknąc przed siebie i sięgać "gdzie wzrok nie sięga" :-)
Niedawno na FB widziałam to:
Nic mi się nie zbiera!!! :-D
Bo jeśli zrobiłam co zrobiłam, żyłam jak żyłam i jestem tu gdzie jestem tzn, ŻE TAK MIAŁO BYĆ!
Grażyna i Jacek
